Vissen in Europese wateren

Gemeenschappelijk Visserijbeleid (GVB)

Boomkor vissersvaartuig haven Oostende
Regionalisering
Het Gemeenschappelijk Visserijbeleid regionaliseert een aantal instrumenten en maatregelen: zoals meerjarenplannen, teruggooiplannen, herstelgebieden, instandhoudingsmaatregelen.
Pladijs in bakken met ijs om vers te houden
Toelichting van enkele instandhoudingsmaatregelen
Maatregelen van de EU voor de instandhouding en duurzame exploitatie van biologische rijkdommen van de zee.
Visserijvaartuig op volle zee
Gemeenschappelijke Marktordening
De Gemeenschappelijke Marktordening van de Europese Unie zorgt voor het beheer van de markten van visserij- en aquacultuurproducten.

Het Gemeenschappelijk Visserijbeleid (GVB) van de Europese Unie, neergeschreven in basisverordening (EU) nr. 1380/2013, is een regeling voor het beheer van de Europese vissersvloten en voor het behoud van de visbestanden als gemeenschappelijke hulpbron. Het is ingevoerd in de jaren 70 en is sindsdien al verschillende keren herzien. In de regel is dit om de 10 jaar.

Enerzijds regelt het GVB de toegang tot de bestanden en de wateren: het geeft alle Europese vissersvloten gelijke toegang tot de Europese visgebieden zodat zij eerlijk met elkaar kunnen concurreren.

Anderzijds wil het GVB de visbestanden beschermen. Hoewel het voor onze voedselvoorziening van belang is om voldoende vis te kunnen vangen, zijn er beperkingen nodig om de duurzame exploitatie van de visbestanden op lange termijn te verzekeren. Visserijpraktijken mogen namelijk niet zo ver gaan dat de visbestanden zich niet of onvoldoende kunnen voortplanten. Daarom legt het huidige beleid beperkende maatregelen op. Hierbij streeft men naar een ‘maximale duurzame opbrengst’ (maximum sustainable yield – MSY), om hoge langetermijnopbrengsten te kunnen garanderen. Specifieke instandhoudingsmaatregelen om deze doelstellingen te bereiken, zijn onder meer: het opstellen van meerjarenplannen, technische maatregelen, de invoering van de aanlandingsverplichting en de invoering van vangstbeperkingen (zie TAC’s en quota).

Welke invulling de concrete maatregelen uit het GVB krijgen, ligt nu ook meer in handen van de EU-lidstaten. Sinds de hervorming is er meer de nadruk gelegd op regionalisering, wat leidt tot een meer gerichte lokale aanpak en tot meer zeggenschap op nationaal en regionaal niveau.

Samengevat moet het GVB ervoor zorgen dat zowel de visserij als de aquacultuur ecologisch, economisch en sociaal duurzaam zijn en dat ze een bron van gezond voedsel voor alle EU-burgers vormen. Daarnaast moet het een dynamische visserijsector bevorderen en een goede levensstandaard voor de visserijgemeenschappen waarborgen.

Het Gemeenschappelijk Visserijbeleid (GVB) heeft vier belangrijke beleidsterreinen:

Contactgegevens

Delen: